අපට අප නැති තනිය ඉස්සර පාලු හිස් අහසේ ලියා වළාකුළු ඔක්කෝම අරගෙන වැස්ස මැව් ඒ ඇස් ඔයා පාලු අහසට හඳත් අරගෙන ආදරෙන් කවියක…

ගිම්හාන සෘතුවේ සීතල රැයක නොස්ටැල්ජියානු කවියක හමු වූ උතුර උතුරා පෙණ නගින දුඹුරු පැහැ බීර ඔඩම …   බැල්මෙන්…

හැමදාම මහ උදේ එකවගේ පෑයූ බිඳක්වත් අඩු නැතිව රැස් ලලා කීදූ එකෙක් කවදා වෙත්ද ආදරෙන් බලපූ ඉරක් හින්දා හොඳයි.. දුක් කන්ද වි…

අමාවක දවසටත් ලස්සනයි මේ අහස... හඳේ හැම කලාවෙම තියෙනවා ඒ රහස... හැබැයි මම ආසාම අද වගේ දවසකට... සුදු හාවී, ඔබ පෙනෙන පුර ප…

හිස් අහස් ගඟ දිහා ඔහේ බලන් හිටියාට... ඉරක් ගැන ඔය තරම් පෙරුම් දම් පිරුවාට... තරුව..! නුඹ ඇස් කඩන් ආදරේ බෙදුවාට... දන්න…

කළුව පොරවන් අඳුර ඇවිදින..... සඳත් නැති රෑ තරුත් සැඟවෙන... කවුළු හැරගෙන දෑත විහිදන් ..... කවුද ඇවිදින් මාව ඇහැරන…

සඳත් නැති රෑ.... තරු නෙතක් වත් නොමැති දා... කලුවරම අහසක වුණත්... දුක අසාගෙන තුනී කරගෙන... කළුව තුල දුක නිදන් කර හිඳ..…

ඔබ එහෙම හිතුවාට .... ආස නැතුවා නෙවෙයි සං, මං....   හරිත සුව මිටියාවතක... කොළ පාට මීදුමක .... දෑත් විහිදන් ද…

ඉඳහිටෙක පොද වැස්සේ තෙමුණාට .... ගිණි ගහන කතරකට සෑහෙන්න පුලුවන්ද...? කපකට පසු වහින මේ හාදු “අක් වැස්ස”... වාන් බ…